Mijn verhaal
| Hallo, mijn naam is Myriam en ben 59 lentes jong, geboren in Breda. Op gevoel en op de tast, vliegend op eigen vleugels met de gesloten ogen zoekend naar het licht laat ik mijn handen tot u spreken. |
Hier leest u mijn verhaal tot het begin van Chinook massage op melodieuze muziek.
Wilt u me verder volgen? Dat kan binnenkort op Twitter met deze link xxx
2022
September 2022, weer terug naar de praktijkruimte in Breda na een warme zomer met veel verschillende woonplekken en heerlijke tuinen. De afgelopen jaren ontving ik steeds vaker positieve reacties over de genezende werking die van de massages uitgaat. Om zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen bij het verlichten van pijn, heb ik hier een aparte pagina voor gemaakt.
.jpg/picture-200?_=17e5a9b5788)
In de zomer bij de mensen thuis of in mijn massagebusje. Omdat Stive 14 juni jl. is overleden, ben ik huizenoppasser en is mijn bestelbusje omgetoverd tot tijdelijke massageruimte. U kunt overal in de regio rondom Breda afspreken zolang ik het op tijd weet.
 | 2020 Opeens kreeg ik een flatje aangeboden, terug in mijn geliefde stad Breda. Ook hier werkte ik met veel plezier. De camper werd ingeruild voor een kleiner busje waarmee we elk vrij moment de natuur ingingen en zo vaak mogelijk in woonden. |  |
Wat ooit begon met wat basishandelingen op een eenvoudig muziekstuk is inmiddels uitgegroeid tot een onuitputtelijke bron van inspiratie, bewegingen en variatie. U, ik én de muziek bepalen het verloop van de massage, de schakelmomenten en de intensiteit.
2019-2018
Twee jaar verhuisde ik van dorpje naar dorpje. Als de stilte me teveel werd, huurde ik een bedrijfsruimte en verbleef 's zomers in de camper. Stive vond alles best.
  |   |
Na twee jaar lukte het om een onafgebroken massage te geven op gevoel én op muziek.
2017
Een vol jaar woonde en masseerde ik in een camper met overdag een bedrijfsruimte. Dat was een hele uitdaging, er waren nog amper camperaars en nergens voorzieningen. Alle tijd werd opgevuld met zoeken en heerlijke basale dingen: waterkranen voor 100 liter, afvalbakken die open kunnen, een luxe douche, veilige slaapplekken, wasserettes, simpele maaltijden en met Stive de natuur in. Stive en ik hadden de grootste tuin van de hele wereld.
Ik genoot van elke stap vooruit, elke zonnestraal, de stortregens op het dak, de sterrenhemel, een onverwacht helpende hand, zelfs van m'n trots na een nacht van -6 graden door een lege gaskachel. Het verbaasde me steeds meer waarom ik vroeger dacht zo veel nodig te hebben. Na dit toch wel dure jaartje en ook vanwege de inmiddels wekelijkse aanhoudingen om niets door agenten of andere gezagsdragers was het wel mooi geweest zo.
 |  |  |
2016 IK KAN WEER ALLES ZIEN |
De twee oogoperaties waren in het najaar. Wat een verschil! Wat een kleuren! Ik kon weer gezichten zien en of iemand lacht en doet. Alles wat groeit en bloeit maakte een hele diepe indruk. In dezelfde periode werd de scheiding uitgesproken en het huis verkocht, waar ik vanaf 2014 op mezelf had gewoond. Met een onbevreesde hunkering naar nog meer vrijheid trok ik de weide wereld in. Deze keer met letterlijk en figuurlijk nieuwe ogen.
2015
Bevrijd, herboren en weer redelijk opgeknapt kwam de levenszin weer terug en zocht naar iets waarmee ik van betekenis kon zijn, waarbij mijn handen kunnen voelen wat ik niet kan zien en waarin muziek een grote rol speelt. Bestaat er werk dat al deze aspecten in zich heeft? Lastig maar vol vertrouwen bleef ik mezelf motiveren met muziek, voornamelijk klassiek en films als Chocolat, The Bucketlist, So wie im Himmel, Copying Beethoven en vrolijke opera's. Muziek en films vol passie en bezieling en een boodschap. Dát wilde ik ook vinden/voelen.
Op een beurs werd ik door een magnetiseur aangesproken. Ik kreeg uitleg, volgde een workshop maar voelde er helemaal niets bij. Een klein momentje toe te willen geven de ander te mogen aanraken, voelde veel natuurlijker. Deze onbewuste, intuïtieve neiging bracht me bij massage.
Tijdens de basis- en vervolgcursus massage ontdekte ik dat weinig zien zelfs in mijn voordeel werkte. Voor muziek bleef ook voldoende ruimte over. Ik was verrast. Zonder goed te beseffen wat het mij en anderen zou brengen, koos ik ervoor deze richting op te gaan.
Na verloop van tijd kwamen de eerste voorzichtige pogingen om muziek een prominentere plaats te geven. Dit geheel permissief verbinden met de signalen/wensen/fysieke klachten van de ontvanger. Nummers selecteren, de cadans eigen maken, het juiste ritme vinden bij elke beweging en andersom. Het gevoel laten spreken! Het bestaat dus wel! Werk van betekenis, handen die het zicht overnemen met muziek als energiebron.
 |  |
 |  |
2014
Een jaar van herstel en bezinning. Hoe heeft het zover kunnen komen? Had ik het kunnen voorkomen? Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom krijg ik wel een tweede kans en mijn lieve zusje niet? Hoe kan ik het ooit waard zijn? Waar is alles en iedereen? Schuldig, berouw, waarom, zoveel vragen. In dit jaar werd muziek mijn enige energiebron én de enige toegangspoort naar mijn gevoelsleven. Ik leerde anders luisteren en kijken. Verdween.
Ik ben de jongste uit ons gezin, uit een schippersfamilie van moederskant en (straat)muzikanten van vaderskant. Dat kan mijn reislust met muziek verklaren. Veel verder kwam ik niet. Mijn beide ouders zijn geboren in 1915, de (oorlogs)generatie, gevolgd door de jaren van het zwijgen. Uit loyaliteit durfde ik niet verder in het verleden te gaan wroeten en zocht hulp bij een Jungiaanse therapeut. Pas daar overwon ik die angst. Met de antwoorden uit het verleden en omringd door onzekerheden verrezen langzaam de bouwstenen voor een nieuw fundament onder m'n voeten.
als wat je weet niet waar blijkt te zijn.
Is alles wat gebeurde toeval geweest? Of ligt 'een deel' van ons in het verleden al besloten? Zijn onze keuzes vanaf de wieg al voorbestemd? Maakt het eigenlijk iets uit? Misschien verlangen we alleen maar naar (h)erkenning; in wat we voelen, wat we denken, wie wij zijn.
Nooit eerder werd het zicht zo kristalhelder als toen ik bijna niets meer zag. |
2013
Ons bedrijf Kapitent werd verkocht, gelijk opgevolgd door een burn-out en kanker. Mogelijk door de snelle veranderingen of complicaties van behandelingen verloor ik bijna al het zicht uit mijn ogen. Van een overdruk leven restte niets anders dan slapen, wat piano spelen, in de tuin zitten en, als het even ging, dingen verzinnen waarbij mijn handen en oren het zicht konden overnemen.
De naam Chinook is afgeleid van T'sinu'k, een indianenstam uit Noord-Amerika. Een naam die bij mijn werk én privé leven past.
Paul van Vliet, een lied vol herkenning. U kunt de link kopiëren en tijdens het beluisteren meelezen.
https://www.youtube.com/watch?v=KLe2n6K3Rqs
Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
En niet zo'n beetje nieuw, maar radicaal
Ik heb zo vaak iets nieuws verzonnen
Waarbij ik dacht: "Dit is het helemaal"
Originele tekst
Vanaf die dag dat ik een nieuwe start mocht maken | Zoals die keer dat ik ons rozenperk heb weggespit |
Doch m'n huisje heb moeten laten gaan | En heb vervangen door een prachtig groen gazon |
Maar als de stilte of de heimwee me had ingehaald | Maar toen het gras bij de buren altijd groener was |
Op steeds weer nieuwe plekken voortgegaan | Op diezelfde plek een groentetuin begon |
Ik heb geloofd in maximale vrijheid | Ik heb geloofd in eigen sla en bonenstaken |
Ik heb genoten van m'n camper als m'n woonplek | Ik heb genoten van het onbespoten werk |
Maar toen het leven op de straat niet langer haalbaar was | En ineens wist ik wat ik daar moest gaan maken |
Na een jaar weer ruilde voor een vaste stek | Een schitterend nieuw idee: een rozenperk |
Ik heb zo vaak met m'n hondje rondgezworven | Ik heb zo vaak de wereld rondgezworven |
Als ik nergens verder kwam of verder kon | Als ik hier niet verder kwam of verder kon |
Als een plek mijn humeur weer eens had bedorven | Als Holland mijn humeur weer eens had bedorven |
Dan zocht ik naar een nieuwe horizon | Dan zocht ik naar een nieuwe horizon |
En als ik dan terugkeerde op m'n schreden | En als ik dan weer terug was van mijn reizen |
En met masseren weer begon in tent of huis | Mijn eigen stad, mijn eigen bed, mijn eigen huis |
Dan kreeg je weer het nieuwste van het nieuwste | Dan kreeg je weer het nieuwste van het nieuwste |
Dan kon ik zeggen: "Mensen, ik ben weer thuis" | Dan kon ik zeggen: "Jongens, ik ben weer thuis" |
Er loopt een optocht door de tijd
Van de schepping tot de eeuwigheid
En die optocht komt, en dat is gek
Steeds weer langs dezelfde plek
En wij lopen mee met het misverstand
Alleen en soms in groepsverband
Op zoek naar het beloofde land
In de optocht door de tijd
En wat je allemaal niet moet he, in die optocht
Je moet..., je moet..., je moet...
En daarom ben ik altijd weer blij als iemand tegen me zegt:
"Je mag beginnen"
Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
En dan dacht ik: "Nu ben ik los van toen
Nu heb ik het verleden overwonnen
Van vandaag af ga ik alles anders doen"
Maar in vandaag ligt een deel van het verleden
En dat samen neem je weer naar morgen mee
En uit de dingen die we gisteren deden
Ontstaat uiteindelijk ieder nieuw idee
Het is niet nieuw, het is niet anders of bijzonder
En het is in het verleden meer gedaan
Maar voor mij is het telkens weer een wonder | Maar voor een kind is het 't grootste wereldwonder |
Dat zonnestraaltjes ook door kleine ruitjes gaan | Als het zit en voor de eerste keer gaat staan |
